Γεωργία Ηλιοπούλου - Περί Στρατηγικής
Στην πρόταση που υποβάλλω σήμερα στον Οργανισμό Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού για τον στρατηγικό σχεδιασμό και τον προγραμματισμό του, ελήφθησαν σοβαρά υπόψη οι καταγεγραμμένες και δημοσιευμένες θέσεις κρατικών αλλά και ιδιωτικών φορέων, πολιτικών κομμάτων, πολιτιστικών θεσμών, κοινωνικών και συνδικαλιστικών σωματείων, επιστημονικών συλλόγων και εταιρειών της πολιτιστικής αγοράς.
Επίσης, προσωπικοτήτων των γραμμάτων, των τεχνών, αλλά και της πολιτικής, δημοσιογράφων και κριτικών, η συμπυκνωμένη πείρα και γνώση των υπηρεσιών του Ο.Π.Ε.Π., καθώς βεβαίως και η πολύτιμη «διεθνής εμπειρία».
Όσον αφορά στη διεθνή εμπειρία, η προσέγγισή της πάλι κλιμακώθηκε σε δύο επίπεδα. Αφενός σ΄ αυτό της θεσμικής ανίχνευσης και ανάλυσης της διοικητικής πυραμίδας, μέσω μιας ενδελεχούς έρευνας που διεξήγαμε. Αφετέρου, σε εκείνο των προσωπικών απόψεων και θέσεων ανθρώπων του πολιτισμού και της πολιτικής, εν ενεργεία ή πρώην υπουργών, διευθυντών μεγάλων ξένων μορφωτικών ιδρυμάτων, διάσημων καλλιτεχνών και τέλος ξένων managers ή bookers και θεωρητικών του πολιτιστικού management.
Για λόγους ηθικής τάξης λοιπόν, πρέπει να καταθέσω πρωτίστως την ευγνωμοσύνη μου, ευχαριστώντας τους Έλληνες και ξένους φίλους για την ουσιαστική και πολλαπλή συμβολή τους, για την ευγενική προσφορά της πολύτιμης εμπειρίας τους, για τη μεγάλη τιμή που μου έγινε να καταστώ συνομιλήτριά τους και για την καθ’ όλα γόνιμη ανταλλαγή απόψεων που συντελέσθηκε. Θα ήθελα όμως εδώ να ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη για τη μη λεπτομερή αναφορά των ονομάτων τους. Πέραν του απαιτούμενου όγκου, φοβάμαι ότι μια παρόμοια αναφορά σε τέτοιες και τόσο σεβαστές και αξιόλογες προσωπικότητες του καλλιτεχνικού, πολιτικού, επιστημονικού, δημοσιογραφικού και επιχειρηματικού κόσμου, θα υπέκρυπτε ένα είδος «εκμετάλλευσής» τους, φαινόμενο το οποίο επιθυμώ πάση θυσία να αποφύγω, αφού ούτως ή άλλως δεν ήταν τέτοια η πρόθεσή μου.
Αντιθέτως, σε περιπτώσεις όπου η προσφορά δεν κατατέθηκε διά της πρόκλησης προβληματισμού και αφύπνισης, αλλά διά της απευθείας άντλησης ευγενικών και γενναιόδωρων «δανείων» μέσω της βιβλιογραφίας κάποιων, νιώθω απόλυτα υποχρεωμένη να τους αναφέρω ονομαστικά.
Η Νέλλη Μισιρλή, η Όλγα Μεντζαφού, ο Τάκης Καλογερόπουλος, Ο Νίκος Δήμου, ο Πλάτων Ριβέλλης, η Κατερίνα Ρωμιοπούλου, ο Ευγένιος Τριβιζάς, ο Ευθύμιος Βαρλάμης, ο Χαράλαμπος Συμεωνίδης, ο Διαμαντής Μπασαντής, ο Γιώργος Μπαμπινιώτης, η Μαριλένα Γεωργιάδη, ο Μάνος Στεφανίδης, η Νίκη Γουλανδρή, η Μαριάννα Βιλδιρίδη, ο Αριστοτέλης Θωμόπουλος, ο Αναστάσιος Κωτσιόπουλος, ο Κώστας Σιμόπουλος και η Καίτη Καμηλάκη, κάποιοι συνειδητά και ηθελημένα και κάποιοι δίχως καν να το γνωρίζουν, μου πρόσφεραν πολύτιμη βοήθεια.
Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τα στελέχη του Οργανισμού Εύη Τσέκου, Γιάννη Κολοτούρα και Σίσσυ Παπαθανασίου, για την αποφασιστική συμμετοχή τους στην ολοκλήρωση της έρευνας και της καταγραφής. Οι γνώσεις τους, οι ικανότητές τους και ιδίως η επαγγελματική τους ευσυνειδησία έπαιξαν καθοριστικότερο ρόλο στην ολοκλήρωση του όλου εγχειρήματος.
Η δική μου προσωπική συμβολή έγκειται, λοιπόν, στη σύνθεση όλων αυτών των προσλαμβανουσών ή και στην προσαρμογή τους στα ελληνικά δεδομένα. Στην απαραίτητη άμβλυνση των ποικίλων αντιθέσεών τους, ούτως ώστε να συνθέτουν από κοινού μια θεμιτή ενιαία πρόταση. Στην ορθολογιστική «εξομάλυνσή τους» με τις προθέσεις της κυβερνητικής πολιτιστικής πολιτικής, έτσι ώστε να προτείνουν μια εφικτή και εφαρμόσιμη στρατηγική.
Στη διαδικασία σύνθεσης, το ρόλο του σκληρού πυρήνα, της συγκολλητικής ουσίας, δηλαδή έπαιξε αυτονόητα το προσωπικό μου πολιτισμικό σκεπτικό, απόρροια του γνωστικού μου πεδίου. Όσον αφορά δε στην πολιτική σύγκλιση, σε αυτή συνετέλεσε η προσκόμιση της βιωματικής μου εμπειρίας τόσο από τον τομέα του πολιτισμού λαι σύνταξης του προεκλογικού προγράμματος του κυβερνώντος κόμματος, όσο και από παράλληλους χώρους σκέψης και προβληματισμού, όπως αυτός του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής». Οι όποιες, λοιπόν, ατέλειες, κενά ή παρερμηνείες, χρεώνονται αυτοδίκαια ως κριτική, στις οριακές πάντα δυνατότητες μιας υποκειμενικής αντίληψης. Η όποια κομιζόμενη προστιθέμενη αξία πιστώνεται αυτονόητα στη δυναμική της συλλογικής γνώσης και ευελπιστώ ότι το σωρευμένο αυτό απόθεμα σκέψης δομεί ένα πρωτόλειο έστω βήμα διαλογικής συζήτησης.
Γεωργία Ηλιοπούλου
Διευθύνουσα Σύμβουλος Ο.Π.Ε.Π.
Αθήνα Νοέμβριος 2004